Co leczymy?

to stan, w którym serce nie może przepompować wystarczającej ilości krwi, by zapewnić organizmowi odpowiednią ilość tlenu i składników odżywczych. Głównymi objawami niewydolności serca są duszność i zmęczenie, nietolerancja wysiłku fizycznego oraz obrzęki, będące następstwem zatrzymania wody w organizmie. 

określana również mianem choroby niedokrwiennej serca lub dusznicy bolesnej, to schorzenie spowodowane niewystarczającym ukrwieniem mięśnia sercowego. Skutkuje to dostarczaniem zbyt małej ilości tlenu, a także innych składników odżywczych do serca. W większości przypadków za chorobę wieńcową odpowiada miażdżyca tętnic wieńcowych. Miażdżyca prowadzi do zwężenia, a nawet zamknięcia naczyń krwionośny doprowadzających krew do serca, czego skutkiem jest jego niedokrwienie.

jest następstwem nagle powstałej martwicy części mięśnia sercowego, która jest spowodowana przerwaniem dopływu krwi do tej części serca przez odpowiednio długi czas. Do zawału najczęściej dochodzi u osób po 40. roku życia, częściej u mężczyzn niż u kobiet, zwłaszcza u osób otyłych i z nadciśnieniem tętniczym. Typowym objawem zawału  jest silny ból za mostkiem.

czyli zaburzenia rytmu serca, to zakłócenie prawidłowej częstości i (lub) miarowości pracy serca. Częstość skurczów może zwolnić (rzadkoskurcz) lub przyspieszyć (częstoskurcz). Szczególną formą częstoskurczu jest migotanie przedsionków oraz migotanie komór. 

to podwyższenie ciśnienia tętniczego krwi powyżej granic normy. Jego objawy to: częste bóle głowy – zwłaszcza po przebudzeniu, mroczki przed oczami, bezsenność, wybuchowość, kołatanie serca, potliwość, szumy w uszach, duszności, zawroty głowy, ciągłe zmęczenie. Nadciśnienie tętnicze może także występować przez wiele lat nie dając żadnych. Szacuje się, że nadciśnienie tętnicze, wymagające interwencji, a przynajmniej konsultacji lekarskiej, może  dotyczyć około  50% polskiego społeczeństwa.